ModernWar.pl - serwis maniaków Call Of Duty

Enfield - L85 Endeavour – brytyjski karabin szturmowy w układzie bullpup. Razem z ręcznym karabinem maszynowym L86 wchodzi w skład systemu uzbrojenia piechoty SA-80. 

Karabiny L85 były dostarczane z dwoma rodzajami celowników. Żołnierze piechoty otrzymywali karabiny wyposażone w celownik optyczny SUSAT o czterokrotnym powiększeniu. Obsługi broni ciężkiej otrzymywały karabiny wyposażone w mechaniczne przyrządy celownicze.
Pierwsze seryjne karabiny trafiły w ręce żołnierzy w lecie 1985 roku, a masowe dostawy rozpoczęły się w październiku tego roku. Po dostarczeniu pierwszych karabinów L85A1 do jednostek pojawiły się doniesienia o wadach karabinu. Poza dużą masą skarżono się na wypadające magazynki, odpadające łoże, rozregulowujący się celownik. Wykryte wady sprawiły, że komandosi SAS nie przyjęli nowej broni do uzbrojenia i zachowali jako standardowy karabin M16. W następnych latach dzięki wprowadzeniu kolejnych poprawek większość tych wad usunięto. Karabin L85 nie zdobył większej popularności (poza Wielką Brytanią niewielką partię tych karabinów zakupiło Zimbabwe i Jamajka) i w 1994 roku zakończono jego produkcję po dostarczeniu ok. 400 000 karabinów L85 i erkaemów L86.
W czasie pierwszej wojny w Zatoce Perskiej L85A1 po raz pierwszy został użyty w warunkach bojowych. Zawodowi brytyjscy żołnierze elitarnych jednostek, których nie można było posądzić o brak znajomości czy dbałości o broń, meldowali, że w warunkach wysokiego zapylenia typowego dla pustyni L85 notorycznie się zacina. Podobne meldunki o wysokiej zawodności były składane później przez żołnierzy służących w siłach pokojowych na Bałkanach.

Kaliber 5,56 mm
Nabój 5,56 x 45 mm
Magazynek 30 nab.
Prędkość pocz. pocisku 940 m/s (L85A1)
Szybkostrzelność teoretyczna 65

---

M16  - W 1955 roku w amerykańskiej firmie Armalite powstał prototyp karabinu AR-10 (kalibru 7,62 x 51 mm NATO). Jego konstruktor Eugene Stoner postanowił skonstruować możliwie najlżejszy karabin automatyczny. Dzięki starannemu doborowi układu konstrukcyjnego (układ z odprowadzaniem gazów prochowych bez tłoka gazowego, z bezpośrednim działaniem gazów prochowych na suwadło) i materiałów (szerokie wykorzystanie aluminium zamiast stali) jego karabin ważył zaledwie 3,2 kg (opracowany w tym samym czasie M14 - ponad 4 kg).
Nowy karabin był badany przez armię amerykańską, ale awangardowa konstrukcja nie wzbudziła zaufania wojskowych. W 1960 roku firma Armalite rozpoczęła seryjną produkcję AR-10, ale z braku zamówień została ona szybko zakończona.

Kaliber 5,56 mm
Nabój 5,56 x 45 mm
Magazynek 30 nab.
Szybkostrzelność teoretyczna 700 - 900 strz./min.
Zasięg skuteczny 550 m

---

M14 jest wynikiem konkursu, którego założeniem było skonstruowanie broni, która miała zostać następcą M1 Garand, i używała zwykłych magazynków. Z kilku kandydatów wyłoniono model T44E5 wyprodukowany przez Springfield Armoury. Przyjęto ją do wyposażenia jako M15. Wkrótce zaprzestano jego produkcji, i wprowadzono M14 skonstruowaną przez kpt. D. Gosneya z US Infantry Bard. Pod względem technicznym, karabin M14 od M1 Garand praktycznie się niczym nie różnił. Jedyną nowością było wprowadzenie magazynków, i pocisku 7,62 x 51 mm NATO. Jednak był on zbyt potężny, aby bronią można było prowadzić ogień ciągły, więc produkuje się ją głównie w wersji samopowtarzalnej.
Orginalna nazwa: M14
Moc obalająca: Duża
Odrzut: Średni - Duży
Szybkostrzelność: Zależy od gracza
Szybkość przeładowania: Średnia
Pojemność Magazynka: 20 pocisków

 

---

FAMAS - Fusil d'Assaut de la Manufacture d'Armes de St-Etienne - francuski karabin szturmowy zbudowany w układzie bullpup. Obecnie standardowy karabin armii francuskiej, używany także przez armie Dżibuti, Gabonu, Senegalu i ZEA.

 W 1994 roku powstała wersja G2. Jest ona zasilana standardową amunicja 5.56 mm NATO i zasilana z magazynków zgodnych ze STANAG. Karabiny w tej wersji nie są wyposażane w ograniczniki długości serii (istnieje możliwość instalacji tego urządzenia na życzenie zamawiającego). W 1995 przyjęto ja na uzbrojenie francuskiej marynarki wojennej. Powstały także wersje eksportowe karabinu, ale nie zdobyły większej popularności. Były to G2 SMG (z lufa długości 320 mm), G2 "Commando" (z lufa długości 405 mm), G2 "Picatinny Rail" (wyposażony w szynę Picatinny) i G2 "Sniper" (z szyna Picatinny i ciężka lufa długości 620 mm). Obecnie FAMAS G2 stał się podstawą do opracowania karabinu wchodzącego w skład systemu FELIN (program mający na celu opracowanie broni i wyposażenia żołnierzy będący francuską odpowiedzią na amerykański program "Land Warrior").

Tryb strzału: Seria 3 pocisków
Szybkostrzelność: Zależy od strzelca
Odrzut: Mały
Obrażenia: Średnie
Opis: Prawdopodobnie najlepszy karabin szturmowy strzelający seriami po 3.

---

Galil - izraelski karabin szturmowy, zmodyfikowana odmiana karabinu Valmet M62. Pod względem konstrukcyjnym jest to głęboka modernizacja radzieckiego karabinu AK. Karabin produkowany w wersjach kalibru 5,56 i 7,62 mm, z lufami o różnej długości. Poza Izraelem produkowany w Kolumbii i RPA. Poza Izraelem używany przez armie południowoamerykańskie i afrykańskie. W Europie Galil stanowi przepisową broń długą żołnierzy estońskich.

Galil jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odprowadzanie części gazów prochowych przez boczny otwór lufy, z długim ruchem tłoka gazowego. Galil strzela z zamka zamkniętego. Zamek ryglowany przez obrót. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Dźwignia przełącznika rodzaju ognia pełni jednocześnie rolę bezpiecznika.
Galil jest bronią zasilaną z magazynków 35-nabojowych (wersje 5,56 mm) lub 20- nabojowych (wersje 7,62 mm).
Lufa zakończona tłumikiem płomienia.
Galil wyposażony jest w łoże i chwyt pistoletowy. Kolba składana na bok broni. Przyrządy celownicze mechaniczne (celownik przerzutowy z przeziernikiem, nastawy 0-300 i 300-500 m).

Kaliber 5,56 lub 7,62 mm
Nabój 5,56 x 45 mm lub 7,62 x 51 mm NATO
Magazynek pudełkowy 25 (7,62 mm) lub 35, 50 (5,56 mm) nab.
Szybkostrzelność teoretyczna 600-750 strz/min

---

Steyr AUG – austriacki uniwersalny karabin wojskowy zaprojektowany i produkowany od 1978 roku w firmie Steyr-Daimler-Puch – zakład Steyr-Mannlicher GmbH und Com. KG. w Kleinraming. Zbudowany w układzie bullpup.

W zależności od wersji karabin ten jest wyposażony w odłączalny dwójnóg do ręcznego karabinu maszynowego, bagnet, wspornik do instalowania celownika optycznego, laserowego lub noktowizyjnego. Istnieje również możliwość podłączenia do niego granatnika M203.

Kaliber 5,56 mm
Nabój 5,56 x 45 mm
Magazynek 30, 42 nab.
Prędkość pocz. pocisku 980 m/s (karabin)
Szybkostrzelność praktyczna 60 strz/min (ogniem pojedynczym)
150 strz/min (długimi seriami)
Zasięg max. 2700 m
Zasięg skuteczny 300 m

 

---

FN FAL  – belgijski karabin samoczynno-samopowtarzalny zaprojektowany i produkowany w belgijskiej firmie Fabrique Nationale d'Armes de Guerre w Liège. W lutym 1948 roku w belgijskiej firmie uzbrojeniowej Fabrique Nationale d'Armes de Guerre rozpoczęto prace nad karabinem samoczynno-samopowtarzalnym przystosowanym do niemieckiego naboju pośredniego 7,92 mm, a następnie do angielskiego naboju pośredniego 0,280 cala (7,1 mm). Równocześnie pracowano nad dwiema odmianami tego karabinu: ze stałą kolbą drewnianą i metalową kolbą składaną.
Gdy na początku lat pięćdziesiątych wprowadzono w armiach państw należących do NATO znormalizowany nabój karabinowy 7,62 x 51 mm, konstruktorzy zmodyfikowali tą konstrukcję, której nadali nazwę FAL (fr. fusil automatique légére – lekki karabin samoczynny). Broń ta sprawdziła się w działaniach i stosowana jest w wielu armiach.
Karabin FN FAL użytkowany jest w armiach Belgii, Wielkiej Brytanii (jako L1A1), Republice Południowej Afryki (R1), Brazylii, Australii (L1A1), Kanady (C1A1), Izraela, Austrii (StG 58), Zimbabwe, a także w Argentyny i Indii (1A SLR), gdzie karabin produkowany jest na podstawie licencji.

Kaliber 7,62 mm
Nabój 7,62 x 51 mm NATO
Magazynek 20 nab.
Prędkość pocz. pocisku 810-850 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 650 strz/min
Szybkostrzelność praktyczna 120 strz/min

---

AK-47 - Broń trafiła do produkcji w 1949 roku w ZSRR. Jest zasilana amunicją pośrednią 7,62mm x 39 mm. Jest ona wynikiem konkursu na broń zasilaną pociskiem 7,62. Karabin nie tylko przetrwał do czasów obecnych, ale także stał się najbardziej rozpowszechnioną i rozpoznawalną bronią na świecie. Znajduje się nawet w herbie państwa Mozambik. Jest on wyposażeniem w sumie 55 armii na świecie. W grze, karabin AK, jest najpopularniejszą bronią używaną przez praktycznie co drugą osobę.

 

---

Commando - CAR-15 Colt Commando – odmiana karabinu M16 (jego krótka wersja z składaną kolbą). Odmiana ta była używana przez Armię Stanów Zjednoczonych w czasie konfliktu w Wietnamie.

 

Kaliber 5,56 mm
Nabój 5,56 x 45 mm
Prędkość pocz. pocisku 838 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 700

 

---

 

G11 – niemiecki karabin samoczynno-samopowtarzalny do nabojów bezłuskowych firmy Heckler und Koch w układzie bullpup. Koncepcja niemieckiego karabinu na naboje bezłuskowe powstała w latach sześćdziesiątych. Miał się on stać następcą karabinu G3. Prace studyjne prowadzono w latach 1969 – 1974 w firmach: Diehl, Heckler und Koch i Mauser. Do dalszych prac przyjęto projekt firmy Heckler und Koch z Oberndorfu – karabin samoczynno-samopowtarzalny kal. 4,7 mm, przystosowany do naboju bezłuskowego firmy Dynamit Nobel, karabin ten oznaczono symbolem G11.
W 1977 roku karabin G11 przekazano do badań NATO. W trakcie tych badań stwierdzono, że występują przypadki samozapłonu (odpalenia pocisku bez zbicia spłonki), w związku z tym wycofano ją do dalszych prac. W 1980 roku usunięto występujące problemy z samozapłonem (nowy ładunek miotający z flegmatyzowanego heksogenu) i po ponownych badaniach w 1986 roku planowano rozpoczęcie produkcji, przy zastosowaniu nowej technologii i nowych materiałów. Opóźnienie programu i kłopoty budżetowe RFN po zjednoczeniu obu państw niemieckich spowodowało zmniejszenie, a później anulowanie zamówienia na karabiny G11. Następcą G3 stał się klasyczny karabin HK G36 kalibru 5,56 x 45 mm NATO.

Kaliber 4,73 mm
Nabój 4,73 x 33 mm
Magazynek 50 nab.
Prędkość pocz. pocisku ~930 m/s
Energia pocz. pocisku ~1410 J
Szybkostrzelność teoretyczna 450 strz./min (serie dowolnej długości)[1]
2000 strz/min (serie trójstrzałowe)
Zasięg skuteczny 400 m

 

Tylko ZALOGOWANE osoby mogą dodawać komentarze.